Excursie verslag op zoek naar de zeearend
29-06-2025
Vogels kijken is onlosmakelijk verbonden met weersomstandigheden en het weer kan een flinke invloed hebben op welke soorten je wel of niet ziet tijdens een excursie. Bij warm weer kan het 2 kanten op, bepaalde soorten laten zich soms minder zien, maar roofvogels gebruiken de thermiek, waardoor er meer kans is op een mooie rover. Twee dagen voor de excursie zagen we de zeearenden nog prachtig in de omgevallen boom zitten waar ze de afgelopen tijd vaker zaten. Toen ik (Michiel) op de ochtend van de excursie aan kwam waren de zeearenden nergens te bekennen.
De dag begon stralend, er was geen wolkje aan de lucht en de ochtend begon aangenaam. Omdat we wisten dat het warm zou worden hadden we flesjes water gehaald en deze ingevroren, zodat we een groot deel van de ochtend nog koud water tot onze beschikking hadden.
Na een stukje uitleg over de raaf en hoe hij op geluid te herkennen was, konden we de theorie als snel in de praktijk brengen! Een groepje van 6! raven kwam dichtbij laag langs vliegen en lieten hun kenmerkende roep luidkeels horen.
Na de raven kwam er al snel een familie appelvinken overgevlogen en liet de eerste roodborsttapuit zich kort zien. We hadden toestemming om een stukje het land in te lopen om te kijken naar de oevers rondom de plassen, zodat we zicht hadden op de steltlopers/watervogels die daar zaten.
Al vrij snel zagen we de eerste witgatjes en oeverlopers, deze lieten zich prachtig bekijken. De eerste kievieten klonteren al weer samen en vlogen mooi laag langs vergezeld door een aantal tureluurs. Er kwam zelfs nog een grutto aanvliegen die vlak over ons heen vloog en verderop op de oevers lande.
Een stukje verderop liep een kleine plevier, die zich goed liet bekijken. Er zaten veel gele kwikstaarten in de topje van de zuring, deze waren hierdoor prachtig te zien. In de boom waar 2 dagen eerder de zeearend zat, zat nu een man rietgors te zingen. Een stukje verderop kwam een mooie koninginnenpage langs vliegen.
Het was ondertussen enorm warm geworden, dus hebben we er voor gekozen om naar kleine vogels te zoeken tussen de hagen, waar meer schaduw is. Hier zagen we meerdere putters, kneutjes, gele kwikstaarten, grasmussen, heggemussen, buizerd en een torenvalk die mooi biddend in onze buurt bleef hangen.
Richting de boerderij ging er nog een braamsluiper op het draad zitten en liet zijn roep horen. Als vogelgids leer ik soms ook van mijn collega gidsen. Zo vertelde Daanjan de vorige excursie dat hij het roepje van de braamsluiper een beetje op een mitrailleur vind lijken. Dit kan ik nu niet meer anders horen als ik een braamsluiper hoor, de mitrailleur. Ondanks dat de braamsluiper erg bewegelijk was heeft bijna iedereen hem goed kunnen zien en horen, waardoor de kans groot is dat ze de mitrailleur de volgende keer ook zelf herkennen.
Als je reclame maakt voor een excursie die ''Op zoek naar de zeearend'' heet, dan schep je bepaalde verwachtingen. Ondanks dat je de woorden ''op zoek'' gebruikt en wij in de beschrijving ook aangeven dat de natuur nooit garanties geeft, zou ik niet met een tevreden gevoel huiswaarts kunnen keren als we de zeearend niet gezien hebben. Toch gaven veel deelnemers aan ook erg tevreden te zijn als ze de zeearend niet zouden zien, door alle andere mooie dingen die ze al gezien hadden. Ik kan niet ontkennen dat ik het als gids nu toch wel een beetje spannend begon te vinden.
Hoewel het warme weer voor wat uitdagingen zorgde, hielp het uiteindelijk ook bij ons hoofddoel. Terwijl de eerste bloemkoolwolkjes aan de lucht kwamen, begonnen er steeds meer buizerds op te schroeven op thermiek bellen.
We waren terug bij de buffelboerderij toen ik van Daanjan het verlossende woord hoorde ''ZEEAREND!''
Terwijl er eerst al 2 volwassen beesten in beeld kwamen, werden ze gevolgd door een jonge zeearend.
Gelukkig heeft uiteindelijk iedereen de zeearend gezien. Omdat we de zeearenden alleen in vlucht hadden was het voor ons als gidsen zaak om er voor te zorgen dat zoveel mogelijk mensen de zeearenden door de telescoop konden zien. Als vogels vliegen is dit voor veel mensen logischerwijs een uitdaging. Dit is enigszins ten koste gegaan van de kwaliteit van de foto's voor in het verslag. Gelukkig gaan de meeste mensen mee voor de ervaring tijdens de excursie en niet voor het excursieverslag!
Je zou denken dat de excursie was geslaagd en dat we tevreden terug zijn gelopen naar de koffie/thee, maar de natuur had nog een mooie verassing als afsluiter voor ons in petto.
Een rode wouw bleef prachtig op een warme luchtbel hangen en vloog hierdoor langzaam over ons hoofd heen. Een wijze voetballegende sprak ooit de woorden: elk nadeel heeft zijn voordeel, zo was het voor ons vandaag ook, de warmte gaf ons nog een mooie afsluiter!
Onder het toeziend oog van de buffels (die inmiddels naar buiten waren gelaten) werd er nog even genoten van de show die de rode wouw weggaf.
Tijdens de afsluiting kregen we veel enthousiaste reacties en er werd door de deelnemers zelfs al gefantaseerd over een nachtzwaluw excursie in 2026. Zoals jullie van Birdtrail gewend zijn gaan we er serieus naar kijken of we aan deze vraag kunnen voldoen en een mooie excursie kunnen organiseren in 2026.
Voor alle deelnemers bedankt voor jullie leuke verhalen en de mooie input!
We hebben een soortenlijst gemaakt, deze kun je inzien door op de onderstaande knop de klikken.
Wil je ook graag een keer mee op deze excursie? In 2026 organiseren wij ook weer een ''opzoek naar de zeearend'' excursie. Geef je op via de onderstaande knop!